O compromiso ou meta adquirido pola comunidade internacional con este obxectivo é asegurar que, para o ano 2015, os nenos e nenas de todo o mundo poidan terminar un ciclo completo de ensino primario.
Hoxe no mundo
A pesar de que a matriculación en educación primaria aumentou en todas as rexións do mundo, chegando a unha taxa neta do 88% no ano 2005, este aumento non é suficiente para lograr o obxectivo na data prevista.
Doutra banda, as taxas de matriculación non reflicten o número real de nenos que, aínda matriculados, non acoden a clase ou non o fan regularmente. E a isto habería que engadir que un de cada cinco nenos en idade de estudar ensino secundario segue matriculado en centros de educación primaria.
En todo o mundo, son 72 millóns de nenos os que non van á escola, dos que o 57% son nenas. Son África Subsahariana e Asia Meridional onde atopamos os niveis máis baixos de escolarización, especialmente na primeira das dúas zonas, onde un 30% dos nenos en idade escolar non van ao colexio.
Queda, por tanto, moito por facer e será necesario dar un gran impulso para lograr a escolarización de todos os nenos.
Retos para conseguir o obxectivo
Existen numerosos problemas que impiden a escolarización dos menores e fan que aumente o abandono escolar:
. A pobreza, que leva a moitos nenos a traballar desde moi curta idade ou a ser vítimas de trátaa de menores (uns 246 millóns de nenos e nenas entre 5 e 17 anos sofren explotación infantil no mundo).
. Enfermidades como o VIH/SIDA.
. A situación xeográfica remota e distante das escolas.
. Infraestruturas deficientes.
. Os conflitos e guerras civís.
. Os desastres naturais.
Os nenos con máis probabilidades de abandonar os estudos ou de non asistir a clase, proceden das familias máis pobres e das áreas rurais. Doutra banda, as nenas presentan maiores índices de exclusión e de abandono escolar debido á súa escasa categoría social, á súa falta de educación, á realización das tarefas domésticas e familiares ou a existencia de trazos culturais discriminatorios presentes nalgunhas sociedades.
Moitos dos países en desenvolvemento víronse obrigados a reducir gran parte do gasto público (afectando, por tanto, ás partidas destinadas á educación) coa aplicación das políticas de axuste impostas por institucións como o Fondo Monetario Internacional.
A axuda destinada pola comunidade internacional para a partida en educación, a pesar de que aumenta progresivamente, non cobre as expectativas necesarias para cumprir co obxectivo de lograr o ensino primario universal para o 2015. Ademais, entre o 20% e o 40% desta axuda acaba nos países doantes.