A orixe do cómic está vinculado ás características económicas, sociais e culturais da sociedade na que se orixina.
O cómic é froito de varios séculos de experimentación. Como forma de representación debe asociarse á cultura de masas. O cómic é, por conseguinte, un produto industrial, independentemente da súa valoración estética.
Desde esta perspectiva pode considerarse como un dos primeiros antecedentes do cómic publicado na prensa a unha litografía satírica de Napoleón Bonaparte do caricaturista inglés James J. Gillray, publicada cara a 1800.
Gombrich sostén que corresponde ao humorista e debuxante Rodolphe Töpffer o inventar a historieta debuxada, di que: "As novelas humorísticas en debuxos de Töpffer son inocentes antepasados dos soños manufacturados de hoxe. Atopamos todo neles, aínda que aínda baixo unha tonalidade xenuinamente cómica".
Segundo R. Töpffer: "Hai dous modos de escribir contos, un é capítulos, liñas e palabras, e chamámolos Literatura, e outro mediante unha sucesión de imaxes, e a leste chamámolo o Conto de imaxes".
Os primeiros Contos en imaxes corresponden ao ano 1829, posteriormente Töpffer publica un folleto sobre fisonomía que pode considerarse o primeiro intento de reflexión sobre o cómic.
Cara a 1865 o caricaturista alemán Wilhelm Busch crea Max und Moritc, talvez os dous primeiros personaxes de historieta, dous nenos que, cos seus travesuras, pon en xaque á xente que lles rodea.
A estética da ilustración, o humor político e o xornalismo satírico son xéneros a ter en conta á hora de considerar as influencias na orixe do cómic. En Europa súmanse a estes elementos a tradición proveniente, por unha banda, de aucas e aleluias e, por outro, o auxe das novelas por entregas.
As aucas eran debuxos de orixe pagá que tiñan ao pé da imaxe unha frase mentres que as aleluias eran estampiñas relixiosas coa palabra "aleluia", máis tarde chamouse desta maneira a unha serie de viñetas cunha frase curta no seu pé.
"A partir desta suma de influencias -di Antonio Martín- o nacente cómic europeo quedará fixado nunha forma pouco evolucionada, segundo a cal, debuxo e texto compleméntase narrativamente pero non se integran dentro do espazo da viñeta como ocorre no cómic americano, senón que os textos, xeralmente descritivos e abundantes, son situados ao pé da mesma".
Cara a finais do século XIX en Europa como en Estados Unidos, os xornais recorrían a diferentes incentivos co fin de atraer o maior número de lectores e, por conseguinte, controlar o mercado. A modernización dos sistemas de impresión de Estados Unidos vai permitir que a partir de 1893 nos suplementos dominicais aparecese unha páxina en cor. Nesta páxina do "New York World" apareceu en 1895 unha viñeta do debuxante Richard F. Outcault que vai sentar as bases da historieta actual. 
O personaxe que crea é The Yellow Kid, un chinés vestido cun longo camisón amarelo, dos barrios populares de Nova York.
En The Yellow Kid dábanse, por primeira vez, o tres condiciones que -segundo R. Gubern- permiten identificar ao cómic tal como concibímolo hoxe día:
1.- Secuencia de imaxes consecutivas para articular un relato.
2.- A permanencia de, polo menos, un personaxe estable ao longo dunha serie
3.- Integración do texto na imaxe.
O éxito comercial das primeiras historietas foi un factor importante para que os xornais incluísen tiras cómicas nas súas páxinas. A perspectiva económicas que albiscaban ao redor do cómic foron os determinantes para que, a comezos do século XX xurdisen as grandes axencias que se encargarían de vender o seu material dentro e fóra de Estados Unidos.
A maior parte dos cómics da década do 10 e 20 están contados na exaltación da vida cotiá, en historietas como "Gasoline Alley" de Frank King, "Smitty" de Walter Bernd, "Blondie" de Ching Young.
En 1929 confórmase o xénero de aventuras a partir da serie sobre a novela de Edgar Rice Burrough "Tarzán" con debuxos de Hal Foster e a primeira historieta de ciencia ficción "Buck Rogers" de Philip Nowlan como guionista e Dick Calkins como debuxante.