Para falar do cómic primeiro temos que saber que é. Segundo o dicionario un cómic é " unha secuencia de viñetas ou representacións gráficas que narran unha historieta mediante imaxes e texto que aparece encerrado nun globo ou bocadillo", aínda que tamén nos podemos atopar con outras definicións; como a de Javier Comas: "Narrativa mediante secuencia de imaxes debuxadas". En calquera caso, ao falar de cómic estamos a definir un tipo de comunicación mediante texto e ilustracións seguindo unha estrutura temporal. Esa forma híbrida que mestura texto e imaxe desenvolveuse en Norteamérica a fins do XIX.
A estas narracións denominoselles cómics porque foron esencialmente cómicas. Até 1929 non apareceu o primeiro cómic realista, Tarzan, de Harold Foster, inspirado na obra de Burroughs.
O cómic é un fenómeno de ámbito mundial. A pesar de que historicamente alcanza a súa máxima expresión en Estados Unidos e Europa, Hoxe en día, atópase por todas as partes, e sobre todo en Xapón, onde esta experimentando un volume de produción e un dinamismo extraordinarios.
Cara aos anos setenta comezou a imporse no mundo hispanofalante o termo de orixe anglosaxón cómic que se debe á suposta comicidade das primeiras historietas. En inglés, ademais de cómics e comix, úsanse os termos funnies (é dicir, divertidos) e cartoon (polo tipo de papel basto ou cartón onde se facían) para o debuxo e a caricatura humorística. Co tempo, empezouse a chamar "cómic strip" (tira de prensa) á tira de historietas, en tanto que os "*animated cartoons" ou debuxos animados tenderon a reservarse a palabra "cartoon". Tamén aparece desde o movemento contracultural o termo comix, primeiro en inglés e logo noutras linguas, que adoita reservarse para publicacións deste estilo.
Obviamente, as historietas non teñen por que ser cómicas e por iso os franceses usan o termo bande dessinée ('tiras debuxadas'), abreviado BD, que en realidade é unha adaptación de 1962 de cómic strip. O portugués traduciu do francés para crear banda desenhada, mentres que en Brasil denomínase história em quadrinhos (historia en cuadriños), facendo así referencia ao procedemento sintáctico da historieta, como tamén sucede co termo chinés liánhuánhuà ('imaxes encadeadas').
En relación a outros nomes asiáticos, o termo manga ('imaxes grotescas') impúxose en xaponés a partir de Osamu Tezuka quen o tomou á súa vez de Hokusai, mentres que se reserva o termo komikkusu (?) para a historieta estadounidense. Os filipinos usan o similar komiks, pero aplícano en xeral, mentres que en Corea e China usan termos derivados de manga como manhwa e manhua, respectivamente.
Finalmente, en Italia a historieta denominouse fumetto (nubes, en galego) en referencia ao globo de diálogo. Nos países hispanofalantes, o termo historieta é o nome autóctono máis estendido, aínda que algúns países teñen ademais as súas propias denominacións específicas: monitos en México, e tebeos en España.