Acabada a Guerra Civil, o pobo español queda amordazado e privado dos seus dereitos. Para liberarse das frustracións e das angustias, os cómics fan de coxín salvador. Os cómics de humor teñen un estalido de orixinalidade e fantasía, encabezados polas revistas TBO, JAIMITO e PULGARCITO.
A revista TBO vólvese a publicar a partir de 1940, de maneira intermitente. Os primeiros tempos son difíciles e a falta de autores artísticos e literarios fan que a revista salga escasa en tamaños e contidos. Despois, nas súas páxinas ven algúns dos personaxes máis populares dos cómics: A FAMÍLIA ULISES, EUSTAQUIO MORCILLÓN, MELITÓN
PÉREZ, CRISTÓBAL E ANGELINA son os máis importantes, xunto con diversas páxinas de Tínez, Arnalot e Coll. TBO evoluciona pouco, polo cal resulta ser unha revista clásica.
A revista JAIMITO (1945) é un seguido de TBO pero sen conseguir nunca porse ao nivel de vendas do anterior. Dirixida a un público infantil, os principais historietistas son: Karpa, Liceras, Alamar, Peris, Henry, José Sanchís, Vermellas da Cámara, Edgar, Nin, etc. A revista, presentou como positivo, a incorporación ao cómic español, dun bo cadro de persoal de creativos valencianos tanto no campo humorístico como no realista.
PULGARCITO, a partir de 1947, cambia totalmente a súa mentalidade arcaica do pasado. Contrata un equipo de mozos historietistas xa experimentados e goza dos s
ervizos dun home crave dentro da publicación: Rafael González
Pulgarcito é un refacho de aire fresco. É un canto ás liberdades e un sorriso diante das desgrazas e penurias nos momentos difíciles da posguerra. Os personaxes máis admirados, os máis populares e queridos dos lectores de PULGARCITO son, entre outros: CARPANTA, O REPÓRTER TRIBULETE, DON PÍO, O TOLO CARIOCO, IRMÁS
GILDA, ZIPI E ZAPE, CASILDO, DONA URRACA, MORTADELO E FILEMÓN, ANACLETO, O DOUTOR CATAPLASMA, DONA LIO PORTAPARTES, etc.
Todas estas historietas alegran e fan gozar a todos os seus lectores. Pulgarcito, á vez de anunciarse como unha publicación supostamente para o público infantil, realmente diríxese a todos os públicos. Son os seus máis importantes creadores: Cifrei, Escobar, Peñarroya, Jorge, Nadal, Vázquez, Marz Schmidt, Sabatés, Ibañez, Raf, e moitos máis.
As expresións surrealistas e esperpénticas da linguaxe peculiar de PULGARCITO, conseguen as cotas máis altas dentro do campo do humor español. Ao tempo, a revista inserta tamén algún personaxe en liña realista: O INSPECTOR DAN, SANGUE EN BIZANCIO, DOUTOR NÉBOA e SILVER ROY, etc., cunha coidada estética e unha linguaxe viva. Destacan os seus autores: Giner, Pardo, Hidalgo e Bosch Penalva.
Posteriormente saíron outras publicacións de humor un tanto máis "intelectuais" ou dedicadas a un publico algo menos infantil, case todas elas da factoría Bruguera ou anexas, DDT, Magos do Lapiz, CARRUSEL, CAN CAN elas iniciáronse con certo éxito inicial, levadas da man polos archicoñecidos creadores gráficos e os guionistas, todos eles cunha solvencia recoñecida. Algunhas delas foron o trampolín de novas xeracións da chamada "escola Bruguera" eles foron obreiros da historieta" uns creadores de novo cuño que tomaron a substitución dos creadores que pola idade fóronse distanciando da
É remarcable o éxito que uns poucos personaxes de cómic obtiveron ao longo de moitos anos de atonía no contexto da lectura de cómics no mundo infantil. Sucede o fenómeno natural da renuncia dos lectores asiduos ás publicacións infantís,
Os máis contumaces lectores que empezaron lendo o cómic infantil, terminan o periplo lendo autores de culto. Ningún dos artistas destas etapas posteriores chegou á xenialidade dos mestres do lapis da posguerra, saltándose esta aseveración quedamos c
on moi poucos autores. Un creador nato Escobar, xa desaparecido, ao cal lle sobreviviron os xeniais xemelgos Zipi e Zape afortunadamente en constante reedición por Edicións B.Contamos cun Francisco Ibañez, activo e en solitario, aínda hoxe despois de máis de corenta anos aparecendo os seus personaxes nas páxinas dos cómics do noso país, facendo vivir aos seus inefables e archiconocidos Mortadelo e Filemón delirante parodia surrealista dos famosos detectives Sherlock Holmes e o seu axudante o doutor Watson. Creados en 1958 nas páxinas de Pulgarcito da editorial Bruguera e algúns outros personaxes da súa creación, non tan populares pero non menos divertidos que os mencionados. Este acervo convértelle no máis veterano creador de cómics de éxito actual e segue na brecha, coas súas facultades creativas en plena efervescencia. É o debuxante máis coñecido e recoñecido por todas as xeracións habidas e creemos que as por haber do noso país e aínda fora nosas máis afastadas fronteiras , goza dunha saúde e un bo humor envexable, vive rodeado de cheas de traballo, saboreando éxito e fama merecidos.
As REVISTAS DE AVENTURAS (1938 / 1960)
MOZOS (1938) empeza a publicarse en plena Guerra Civil. Toda a súa traxectoria fano pondo á venda un material impreso con papel de ínfima calidade e contidos irregulares. Non é até o ano 1939 que contrata a dous autores, os mellores creadores de cómics do país dentro da liña realista. Trátase de Jesús Blasco e Emilio Freixas. Aos poucos incorpóranse: Coelho, Moreno, Castanys, Puigmiquel, Iranzo, Borné, Porto, etc.
O COYOTE (1947), Este cómic é o que obtén máis éxito, sendo o referente de todas as outras revistas de acción. O COYOTE, é unha revista maiormente de aventuras, de excelente nivel estético e literario. Chega a ter unha extraordinaria galería de debuxantes, tanto de españois como foráneos. Destacan entre os seus debuxantes, os españois Batet, Jesús Blasco, Darnís, Ripoll G. Urda, Alférez, Roso, Hidalgo, Adriano Blasco, Alej. Blasco, Larraz e outros.
A partir de 1970, o Cómic Clásico Español, un dos máis importantes de Europa, perde forza de convocatoria para o público. Os lectores interésante por outro tipo de publicacións. A pesar das frouxas perspectivas do mercado, salen algunhas revistas moi interesantes: GACETA JUNIOR, STRONG, TRINCA E MORTADELO. Unha profusión de grandes autores invaden as súas páxinas: Carlos Giménez, Hernández Palacios, Victor, Chiqui e Ramón de la Fuente, Carrillo, etc.
Pasados os anos seguiron e siguen saíndo novas propostas ao mercado, con maior ou menor éxito. Nos anos noventa eclosiona o mundo do cómic xaponés, grazas a series de televisión como DRAGON BALLS ou SHIN CHAN. A estética manga súmase ao panorama nacional e da lugar a unha nova xeración de ilustradores aos que hai que engadir os novos guionistas, influenciados polo cinema e polo cómic dos últimos anos.
No futuro, quen sabe o que poderá dar o cómic español. Un longo e fructífero futuro nos agarda.