Se os países empobrecidos deben dedicar os seus esforzos á consecución do sete primeiros obxectivos, o oitavo é onde os países ricos adquiren o compromiso de facilitar aos países en desenvolvemento as oportunidades para conseguir os seus obxectivos marcados. Coa firma deste obxectivo, a comunidade internacional, adquiriu varios compromisos.
Máis axuda e de maneira máis efectiva
A axuda oficial para o desenvolvemento non só non aumentou no ano 2006 senón que respecto ao ano 2005, en gran parte pola exoneración da débeda de Iraq e Nixeria, descendeu nun 5,1%. Son necesarios 50.000 millóns de dólares anuais en Axuda Oficial ao Desenvolvemento, para conseguir alcanzar os obxectivos que se fixaron no ano 2000. Desgraciadamente, no ano 2006 só se destinaron 20.000 millóns de dólares. Doutra banda, só cinco países achegan o 0.7 do seu Produto Interior Bruto (PIB) para axuda humanitaria.
En moitas ocasións, esta axuda non é eficiente, polo que non supón unha redución da pobreza, senón que vai encamiñada ás estratexias económicas nacionais do país doante. Por iso, existe o compromiso de lograr unha boa xestión dos asuntos públicos e a redución da pobreza, en cada país e no plano internacional.
Comercio máis xusto
Os países ricos fixan aranceis e dan subvencións que protexen os seus produtos, principalmente agrícolas, nos seus mercados, impedindo aos países en desenvolvemento competir, mentres lles obrigan a abrir as súas fronteiras á importación.
Por iso, a comunidade internacional comprometeuse a desenvolver aínda máis o sistema comercial e financeiro aberto, baseado en normas, previsibles e non discriminatorio.
Aínda que, as barreiras comerciais diminuíron, aínda existen algúns gravames considerables para algúns produtos. No ano 2005, a porcentaxe de bens que entraron en países desenvolvidos, que viñan dos menos desenvolvidos, libres de gravames non variara moito respecto ao 2004.
De todas as maneiras, a apertura de mercados por si só non sempre beneficia aos países menos desenvolvidos, xa que as restricións na capacidade de subministración limitan a súa capacidade para explotar estas oportunidades. É necesario que o acceso aos mercados, para os países menos desenvolvidos, compleméntese co programa de Axuda para o Comercio, que permita a asistencia técnica relacionada co comercio e o desenvolvemento de capacidades.
Redución da débeda
Son numerosos os países en desenvolvemento que non poden investir os recursos necesarios en mellorar as condicións económicas, alimentarias, de saúde ou de educación debido ao pago da débeda externa e dos intereses que xera.
A comunidade internacional comprometeuse a encarar de maneira xeral os problemas da débeda dos países en desenvolvemento con medidas nacionais e internacionais a fin de facer a débeda sustentable a longo prazo.
A través de iniciativas de Alivio da Débeda Multilateral (IADM) e de Países Pobres Moi Endebedados (PPMD), espérase que se reduza o nivel de endebedamento dos países afectados por ambas as iniciativas nun 90%.
Outros compromisos
A comunidade internacional tamén se comprometeu a, en cooperación cos países en desenvolvemento, elaborar e aplicar estratexias que proporcionen aos mozos un traballo digno e produtivo; a, en cooperación coas empresas farmacéuticas, proporcionar acceso aos medicamentos esenciais nos países en desenvolvemento; e a, en colaboración co sector privado, velar por que se poidan aproveitar os beneficios das novas tecnoloxías.
No caso dos mozos, ningunha das rexións conseguiu ofrecer pleno emprego. En 2006, o número de mozos desempregados aumentou até chegar aos 86 millóns en todo o mundo (case a metade dos desempregados do mundo). Garantir o acceso ao mercado de traballo para os mozos é un elemento indispensable para a erradicación da pobreza e o lograr crecemento económico, conseguindo acabar coa pobreza interxeracional e logrando reducir o comportamento antisocial, a violencia e a delincuencia.
A isto hai que engadir que, en moitos casos, os empregos (especialmente nos mozos e as mulleres) teñen unhas condicións laborais e salariais inaceptables;, carecendo practicamente de dereitos. A ausencia de traballo digno e produtivo fan difíciles o aproveitamento do potencial humano e o escapar da pobreza.
A comunidade internacional tamén se comprometeu a atender as necesidades especiais dos países menos adiantados, a través do acceso aos mercados libre de aranceis e cotas das exportacións; o programa mellorado de alivio da débeda dos países pobres moi endebedados e a cancelación da débeda bilateral oficial; e a concesión dunha asistencia para o desenvolvemento máis xenerosa.
Outro compromiso adquirido é atender as necesidades especiais dos países en desenvolvemento sen litoral e dos pequenos Estados insulares en desenvolvemento, mediante o Programa de Acción para o desenvolvemento sustentable dos pequenos Estados insulares e as decisións adoptadas no vixésimo segundo período extraordinario de sesións da Asemblea Xeral.